మసి

కదిలే గుండెకు గురిపెట్టడం

కదిలించే మానవతకు మంటపెట్టడం

కావాలంటున్న అనుభందాల్ని హేళన చేయడం 

కమ్ముకుంటున్న నిరాశను నివారించాకపోవడం

కాలం చేస్తున్న కనికట్టు కాదు

నీలోని కానితనం చేస్తున్న పైశాచికం...!!

తెల్లరకనే..

సద్దిముటల మాటెలా ఉన్నా

సద్దుచేయని పులచెండుల్లా బద్దలైన 

హృదయపు ముక్కలు కిందపడి ఉన్నాయి..

ఆరాతీయకనే...

రబ్బరు బంతుల్లా వాటికి స్వేచ్చాకవచాలు తొడిగి 

న్యాయమూర్తుల రూపంలో వెనక్కు నడుస్తున్నాయి

పనివాడికేం తెలుసు ? పాపం...

పాపాలన్నీ తెల్లగానే ఉంటాయని...

వంటవాడికేం తెలుసు ?పాపం..

శరీరాలన్ని నేడు కూరగాయాలయ్యాయని...

ఇపుడు నింగి మన ఇంటి కప్పు...

నేల ఎవరు ఎవరికీ చేసారో తెలియని ఒక అప్పు..

దిక్కులు ఎవరికీ ఏమికాని నిప్పులు

హక్కులు మనకు మనమే కొని తెచ్చుకుంటున్న డప్పులు...

రా.. మనిషీ.. రా 

ఎన్నాళ్ళయింది నిన్ను చూసి..

ఎవరు పంపితే వచ్చావో..

ఎవరు రమ్మంటే వేల్లిపోతావో తెలియదు.

సురీడంటే పిచ్చోడు సాయంత్రం వెళ్ళిపోతాడు 

నీకయితే లోకం తో పనిలేదు కదా 

స్వరాలతో, స్వప్నాలతో పరిచయం లేదు కదా 

సృష్టిని కాదని వెళ్లి పోయే హక్కు ఒక్క నీకే ఉంది..

మద్య మధ్యలో ఈ జంతువులోకటి 

నన్ను బతకనివ్వవు.. అలాగని అవీ జీవించవు..

అయినా 

ఇవన్ని ఎవరికీ కావాలి..?

అడవులకా..? నదులకా..?

సముద్రాలకా? బహుశా ఇంకా బతికున్న మనుషులకేమో..

కనిపించే నురగ బొమ్మలు...

వస్తు పోతున్న నౌకలు 

సిగ్గుతెరల మధ్య తరంగ చిత్రాలు..

చీకటి ఖడ్గాల మధ్య స్తంబించిపోయాయి..

అశాంతి ఆవిరుల మధ్య కరిగిపోయాయి..

మనిషి మసకబారిపోయాడు 

మనసు మసి బారిపోయింది..

మిగిలిందొక్కటే...

ఆస్తుల మధ్య అస్థికలు 

అపనమ్మకాల మధ్య జీవత్చవాలు...