ఒక సమయం
అలా నీకిష్టమైన రూపం ముందే
ఒకప్పుడు ఎంతో సేపు కూర్చున్నావు
స్వరపేటికను గ్లాసులో ఉంచి
నిజాన్ని నిలదీయాలని అనుకున్నావు!
ఆరుబయట చలి గాలిలో
ఒంటికి అతుక్కుంటున్న
మట్టి రేణువుల్ని
మమతానురాగాలుగా భావించావు !
కన్నీటి లోంచి వానచుక్కల్ని చూస్తూ
అది వాన ప్రభావమే అనుకున్నావు
తూర్పు వాకిలి వద్ద నిలుచున్నా
దక్షిణ ద్వారం లో వరికంకులలో దాక్కున్నా
పదే పదే నువ్వే గుర్తొస్తున్నావు
నా నేస్తమా !
నిన్ను ఇదివరకటి కళ్ళతో చూసేందుకు
ఇప్పుడు నాలో అప్పటి కన్నీళ్లు లేవు
ఇదివరకటిలా నీకోసం
పరుగులు తీసేందుకు
నా కాళ్ళకు వయసు లేదు !
ఒకప్పటి
గాయాల మాట దేవుడెరుగు
ఏకంగా నా గుండె పుట్టు మచ్చైపోయింది
నన్నెవ్వరు గుర్తించనంతగా జీవితం
ముసలమ్మ మౌనమైపోయింది !
