ప్రళయ మేఘానికి భయపడి జీవితం 
గగనాన్ని చూడటం మానేస్తుందా..?
ఎక్కడో బాంబు పేలిందని 
భారతదేశం గౌరవం పోతుందా..?
గుండె చోటు అందరికి ఒకటేనా అని 
శరీరంలో వేరే చోటు చూసుకు౦టు౦ధా
కన్న బిడ్డ వద్దంటే 
నా తల్లి స్థానం కదిలిపోతుందా..? 
నాది కవి హృదయం 
స్పందిస్తే కవిత్వం ముందు వాలుతుది

నా ఉనికి అన్ని కోల్పోయినా
నా నీడ వాస్తవమై నిలిచిపోతుంది..
పోద్దేక్కుతున్నకొద్దీ దైర్యం పగటి వెలుగు
రాత్రి అయ్యేసరికి త్యాగబలంలా ఛీకటి
నా ఆనవాల్లై నిలిచిపోతాయి..