చిత్రపటం 

రాత్రంతా గుండె గోదారి ఉప్పొంగి ఉప్పొంగి 

తెల్లారేసరికి ప్రకృతి  బలప్రదర్శన ను చూస్తూ 

స్తాణువై నిలుచుండి పోయింది

హృదయ ద్వారం దగ్గరకు వెళ్లాను 

ప్రశాంతంగా ఉంది 

ఎండిన కన్నీటి చారికల్ని 

మాటలతో తుడిచేందుకు ప్రయత్నించాను 

వద్దంటూ ముఖం తిప్పుకుంది 

దోసిలిలోకి ఊపిరిని తీసుకుని లాలించాను 

ఎందరెందరో చర్చలో పాల్గొన్నట్లున్నారు 

వారికి మూలం తానే కదాని నవ్వుకున్నాను 

భూమి పైన 

గుండె లోపల అంతా తానే ఉన్నానంటుంది  

నన్ను నడిపిస్తున్న వారంతా పసి పిల్లలు అంటుంది  

సమాధానంగా చిన్న నవ్వు నవ్వి ఊరుకున్నాను 

ఆ  హృదయం లో పూచిన ప్రతి పువ్వు 

నాకు సుపరిచితమే 

అందుకే ఆ తోటలో నిత్యం దీపమై వెలుగుతుంటాను  

ఒక జీవిత కాలం 

అందరికీ పంచాలంటే కష్టతరమే !

కానీ పెంచుకోవడానికి మాత్రం గుండె తప్పనిసరి !

అందుకే 

ఒక హృదయం నుండి మరో హృదయానికి 

ప్రయాణించాలంటే ఎలాంటి వాహనం అవసరం లేదు 

ప్రకృతి మాత చిత్రపటం పై సన్నని గీతైతే చాలు !